birkaç ay önce bunla ilgili benzer bir başlığa çok güzel bir entry girmiştim ancak bulamadım. bulan olursa eklerim buraya. o başlığa şu minvalde şeyler yazmıştım: çok büyük bir sporcu olabilirdim ben.
güreş ve
futbolda öyle bir potansiyelimi vardı ki, tarifi imkansız. bir haftalık idmanla türkiye şampiyonu güreşçiyi otuz saniyede yenmiş, tek bir halı saha maçından sonra
türkiye'nin en köklü ve eski kulüplerinden biri tarafından istenmiştim. gel gör ikisi de olamadım. okulda da çok başarılıydım ben. daha ilkokul üçte sınıf arkadaşlarım okuma yarışmasında bir dakikada 40-50 kelime okurken ben 180 kelime okumuştum. ortaokul ve lisede de bu durum devam etti. abim okula beni şikayete geldiği her gün eve güle güle dönerdi. öğretmenler odasında hocalarım ellerini omuzlarıma koyup abimin sitemlerini "o bizim medarı iftiharımız" diyerek bertaraf ederdi. ancak ne oldu, ne bittiyse artık ne iyi bir sporcu olabildim ne de müthiş bir bölüm okuyup çok üst kademelere geldim.
sporu, milli sporcu olup da geçirdiği trafik kazası yüzünden işinden olan abimin yaşadığı maddi sıkıntılar sebebiyle abimi örnek gösteren ailem, okulu ise sevmememden dolayı astım. şöyle tutsaydı ama babam elimden, ben bir güreş meydanında geleni geçeni duman ederken oturtsaydı kucağına, -ki bir kereliğine yapmıştı. türkiye şampiyonu güreşçiyi heder ettiğimde. ceketiyle bana gölge yapmış, eliyle su içirmişti- ben şu an geçmişime en aşağı 1 olimpiyat şampiyonluğu, 3-4 dünya, 6-7 de avrupa şampiyonluğu eklemiştim. anam da beni o büyük kulübe çağıran adamları süpürge sapıyla kovalamayıp boynuma sarılarak gönderseydi, şu an en aşağı 2-3 süper lig şampiyonluğu olan bir futbolcu, belki de avrupa'dan kupa kazanan bir takımın en iyi topçulardan biri olurdum. olmadı ama. içimde uktedir bunlar. daha bugün
2023 avrupa güreş şampiyonası'nı izleyip bir yanda da dövme yaparken yine o günlere döndüm ve dilim döndüğünce müşterime anlattım. o da üzüle üzüle dinledi.
bazı konularda herkese kızgınım. en başta da
devlete. keyfimden anarşist olmadım ben. potansiyelimin gerçekleşmemesinde en büyük suç onun çünkü. zira çocuğunun sporcu olmasındansa okumasını isteyen bir anne ve ilgisiz bir baba, bu devletin ürünü. başka hiç kimsenin değil. oysa
mustafa kemal atatürk cumhuriyet'i ilan eder etmez her yere spor okulları açıp birebir kontrol etmiş bir adam. maddi imkanı olmayıp da yetenekli çocuklar
spor sayesinde bu ülkeye değer katsın diye. sonrası peki? adam kayırmacılığın ve torpilin döndüğü koca bir suç şebekesi!
bazı şeyler olmaz. ama ya olsaydı? insan ömrü boyunca bunları düşünür durur. ve evet, kişinin potansiyelini gerçekleştirememesi koca bir öküzdür. öylece böğrüne bağdaş kurup oturur.
***
sağolsun başlığı louis buldu.
(bkz: kendini gerçekleştirememek)